Både homeopatien som fag, og eg som terapeut, har utvikla meg mykje dei siste åra. Fagleg brukar me ein mykje betre struktur når me vel ut medisin. Ein strukturerar først ut i frå ein typologisk 6 deling i det me kallar superklassar. Inndelinga kallast skjell, snegle, fugl, hund hest eller løve. Inndelinga tek utgangspunkt i kva som stresser kvar enkel, og korleis ein håndterer dette. Stikkord er at skjellet vil lukka seg inne i si eiga verd, og i liten grad ha ønske om å delta i samfunnet. Sneglen lengter etter å koma meir ut, og vil koma ut når han er trygg, og trekka seg tilbake i sitt trygge hus når han er trua. Både sneglen og skjellet er nøgde med lite stimuli i livet, og lever i si lille trygge verd. Fuglen har større frihet, og ønsker å reise og oppleve verda. Den er fri til å fly, men vil allikevel kjenne seg avhengig av ein situasjon eller eit anna menneske som «set dei i bur».  Fuglen trekk seg unna i stressa situasjonar, og vil prøve å unngå ubehag. For hunden er stabilitet veldig viktig, og alt som truer stabiliteten i livet deira kan medføre stor grad av stress. For hesten handler livet om å ikkje bli fanga i noko stabilt og trygt. Dei vil oppleve mest mogleg i livet, og har det ofte travelt i å koma seg vidare og å utfordre seg i ny kunnskap og nye erfaringar. For løva handler livet om å overleva. Dei tek mykje ansvar i familie eller i samfunnet, og må kjempe for å holde sin posisjon. Dei snakkar ofte i eit kampspråk, og opplever også vold og kamp som ein naudsynt del av livet.

Kvar av desse 6 inndelingane vert deretter strukturert ut i frå om dei treng eit plante-, mineralsk- eler animalsk middel. Pasientar som treng plantemiddel, vil uttrykke ein sterk sensitivitet, og følgjande framleggja korleis deira eigne raksjonar er mot det dei er sensitive for. Det finnes mange ulike planter i verda. Dei seinare åra har plantemidlene blitt strukturert, særleg av den israelske botanikeren og homeopaten Michal Yakir. Kvar plantefamilie har sine eigenskapar og tema, og innan kvar familie vil det vera nyanseforskjellar i dei ulike plantene som er representert.  Mineral vil vektleggja struktur i livet sitt, og vil særleg skildra manglar av eigenskapar/ struktur i seg sjølv og i eige liv som det som stresser dei mest. Ein brukar midler frå heile det periodiske system i homeopatien. Dette har blitt strukturalisert, og kvar rekke og rad vil representere ulike eigenskapar ved menneske som treng desse midla. Det er særleg den nederlanske legen og homeopaten Jan Scholten som har strukturert forståelsen av det periodiske system. Han har også bidrege i struktureringa av plantene. Pasientar som treng dyremidler, vil skildra situasjonar der dei sjølve er offer eller aggressorar. Dei vil også ofte ha sterkt konkurranseinnstinkt, og at dei vert dominert eller dominerer andre. Strukturering av dyremidler er under utvikling, og det vil koma mykje ny kunnskap om dette i nær framtid. Den indiske psykiateren og homeopaten Mahesh Gandi er særleg pådrivar for struktureringa på dyr.

Når ein har inndelt etter ein av desse 6 typologiane, og deretter ut i frå plante, mineral og dyr, har ein allereie snevra kraftig inn aktuelle homeopatiske midler som kan vera det rette for kvar einskild person. Me deler ytterligare inn i det me i homeopatien kallar miasmar. Miasmer handlar i hovedsak om kor akutt eller kronisk ein tilstand er. Det er 9 ulike miasmar. Nokre lidningar er kroniske, andre er kroniske men har akutte oppbluss slik som for eksempel migrene. Nokre lidningar er destruktive og vil truge moglegheiten for å kunne verta heilt friske igjen. Forståinga om miasmar er eit veldig stort tema, og omhandlar også genetiske tilstandar.

Det siste inndelinga me føretek, er at med vektlegg dei ulike symtoma ein pasient har, og repertoriserer desse. Å repertorisera betyr å legge symptoma inn i eit dataprogram som gjev oss oversikt over om kva midler som dekker dei ulike symptoma pasienten har. Repertoriet er organisert ut i frå kva symptom som har kome fram i proovinger, og også forgiftninger av ulike stoff. I ein prooving vil ei gruppe menneske innta eit homeopatisk, og for dei ukjent middel, over tid. Samtlige forsøkspersonar vil utvikle symptom som er felles for midlet, men symptoma vil forsvinna når forsøkspersonane sluttar å innta det homeopatiske midlet. I prooving av løk, utvikla forsøkspersonane sviande tårer og rennande snue, slik ein også får dersom ein skrellar løk. Dette på tross av at forsøkspersonane vert gitt midler som er fortynna meir enn Avogadros tall. Det betyr at det ikke er løk att i det som vert gitt forsøkspersonane, fordi det er så uttynna. Eit homeopatisk middel er både fortynna og rista (potensert) og vil ikkje ha nokon effekt utan at det også vert potensert. Potenseringa foregår etter gitte kriteriar. Dess meir fortynna og potensert, dess sterkare effekt har det. I proovingar av giftige stoff som kvikksølv eller arsenikk, vil forsøkspersonane utvikla symtom som om dei er forgifta av desse stoffa, men symptoma er ikkje farlege (bare ubehagelige), og vil gå heilt attende når dei sluttar å innta stoffet. Ekte forgiftningssymptom er samanfallande med proovingsymptoma. Desse proovingane har blitt gjort både på menneske, dyr, planter og på cellekulturar, og symptoma er samanfallande og repliserbare. Det er symptom fråd desse proovingane som vert samla i eit repertorie.

For å få tak i symptoma til kvar enkel pasient er det ulike tilnermingar ein legg til grunn. Ved ein enkel øyrebetennelse, kartlegg eg berre symptoma lokalt, og ingenting anna. Dersom ein pasient kjem med meir kroniske og samansette symptom, ønsker eg å forstå pasienten sin indre natur. Det er veldig mykje psykologi i homeopatien, men me har meir «skreddersøm» i korleis me forstår og behandlar kvar enkel enn det psykologane har. 10 pasientar som lir av angst kan få 10 ulike homepatiske medisin som er tilpassa deira særegne symptombilete. Me gjev alltid bare ein homeopatisk medisin om gongen. Homeopatar er spesielt trena til å sjå samanhengar mellom psyke og somatiske plager.

For å få tak i den indre naturen, jobber eg for å få tilgang til eit høgare nivå av forståing enn det ein hentar ut ved å la pasientane fortelje om hendingar, traumer og påkjenningar kvar enkel har opplevd i livet. Eg erfarer at mange har gått lenge i terapi før dei kjem til meg, og at psykoanalyse og samtaleterapiar har lite effekt for nokre.  Eg prøver i staden å få tak i det me kallar «det ikkje menneskelige nivået». Pasientane kan skildre at angsten sit som ein klump i magen. Eg går inn i denne klumpen saman med dei, og det er som at dei med å gå inn i den får tilgang til deira indre natur og den energien som styrer deira val i livet, og som oftast er knytta til det ubevisste. Dei kan beskrive at det er som om eg står på kanten av eit synkehol, eller at det er som om klumpen er hard som stein. Selfølgeleg har dei ikkje eit synkehol inne i angst klumpen, og det er derfor denne tilstanden kalles «ikkje menneskeleg». Det er speiselt den indiske homeopaten Rajan Sankaran som har utvikla denne måten å få tilgang til menneket sin indre natur.  Han kallar den for sensation method. Ofte vil pasienten i denne prosessen sjølv beskrive det homeopatiske midlet dei treng. Ein som treng eit animalsk middel vil beskrive tema som er tilknytt dyret og det habitatet den lever i. Ein som treng snegle vil for eksempel kunne skildre at det er som han gjøymer seg inni eit rom med harde veggar, og at han då er på ein trygg stad. Pasienten vil vera medvitsam og tilgjengelig heile tida. Det er ikkje ein hypnose.

Mi erfaring med å jobbe med den indre naturen til ein pasient er veldig nyttig og spanande. Det gjev meg som terapeut tilgang til ein djup og indre natur eg ville hatt vanskar med å nå inn til med vanlege samtalar. Det gjev meg også eit mykje større grunnlag til å kunne hjelpe pasienten.  Eg opplever at det er ein skånsom metode, og er aktuelt for alle med kroniske plager.  Den er særleg aktuell for mennesker som bærer traumer i livet, og som har autoimmune sjukdomar. Traumatiserte mennesker har ingen effekt av samtaleterapiar. Det kan motsatt trigge dei og gje dei ein dårlegare fungering. Terapien for ein traumatisert er å lære metodar for å regulera traumene sine, og dette må vera på plass før ein går inn i samtalar om traumene. Ved å heller hjelpe dei i kontakt med sin indre natur, kan dei få tilgang til djupare sider i seg sjølv som kan vera veldig tilhelande og gjera dei meir medvitsame om sine eigen underbevisstheit.  

Med å bruke sensation method, vil struktureringa eg har skildra over vera mykje enklare.